Γιατί πιστεύω τον Νίκο Ρωμανό

Παπαδάκου Γιάννα (πηγή:tovima.gr)

 

Τώρα που τα επεισόδια του Σαββατοκύριακου μοιάζουν να έχουν «ελεγχθεί» ας κάνουμε μερικές σκέψεις για τη γενιά των Αλέξη Γρηγορόπουλου και Νίκου Ρωμανού. Ας μας επιτραπεί μερικές σκέψεις πιο προσωπικές υπό την ευαισθησία μιας προσωπικής εμπειρίας...

Αυτή η γενιά του Νίκου Ρωμανού πολιτικοποιήθηκε εκείνον τον Δεκέμβρη του 2008 με βίαιο τρόπο. Τα χαρακτηριστικά όσων κατέβηκαν στις πλατείες εκείνα τα ταραγμένα Χριστούγεννα ήταν έφηβοι που βγήκαν από τα Starbucks των βορείων προαστίων και ανακάλυψαν το κέντρο της πόλης· τα Εξάρχεια. Συνοικίες που δεν γνώριζαν ως τότε, γειτονιές που δεν είχαν μόνο πολυτελείς επαύλεις αλλά και εγκαταλελειμμένα κτίρια, πολυκατοικίες που σκίαζαν και τον ουρανό... Αλλά όπως πάντα το άγνωστο είναι πιο ελκυστικό και γοητευτικό κυρίως για τους εφήβους!

Σε μια τέτοια περιπλάνηση δύο 15χρονα παιδιά και ένα ακόμα που έφυγε νωρίς από την παρέα, ο Νίκος και ο Αλέξανδρος βρέθηκαν στα Εξάρχεια. Πήραν δύο ποτά από το περίπτερο και σάντουιτς γιατί πεινούσαν... Και τότε, λίγο πριν από τις 9 το βράδυ εκείνης της γιορτής του Αγίου Νικολάου, δύο παιδιά που ξαπόστασαν για λίγο σε μια συνοικία της Αθήνας έγιναν μοιραίοι πρωταγωνιστές σε γεγονότα που ζούμε εδώ και έξι χρόνια, ενώ σήμερα ένα 21χρονο παιδί κινδυνεύει να χαθεί και αυτό...

Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν εκπρόσωπο του νόμου και του συστήματος, τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, με συνεργό ένα ακόμα αστυνομικό τον Βασίλη Σαραλιώτη, που σήμερα ζει ελεύθερος καταστηματάρχης στη Δράμα, άλλαξε τον κόσμο του Νίκου Ρωμανού. Εκείνος με περισσή ψυχραιμία κατέγραψε στη συνέχεια τη σκηνή όπου ο φίλος του, που μοιραζόταν μαζί του εκείνο το Σαββατόβραδο, ξεψύχησε στα χέρια του... Φτύνοντας με λόγια-μαχαιριές την αξιοπιστία του συστήματος και περιγράφοντας το πώς λειτούργησαν οι αρχές! «Τον φίλο μου τον εκτέλεσαν εν ψυχρώ!». Και έλεγε αλήθεια. Εκείνος άκουσε την τελευταία του Αλέξη κραυγή, που όπως λένε όλοι ήταν γεμάτη πόνο και έκπληξη: «Τι κάνετε;». Η βραδιά δεν είχε μόνο τραγικό τέλος, το πάρτι όπου κατευθύνονταν σχόλασε και εκείνο βίαια και μία φράση ακουγόταν σε όλο το Ψυχικό, «σκότωσαν τον Γκρέγκορυ», έτσι έλεγαν οι φίλοι του τον Γρηγορόπουλο.

Ο Νίκος Ρωμανός δεν δέχτηκε ποτέ να εμφανιστεί ως μάρτυρας στη δίκη Κορκονέα, μάλιστα είχε την άποψη ότι στοχοποιήθηκε και η υπογράφουσα, που είχε καταγράψει την πρώτη του κατάθεση, είχε αναφέρει μόνο τα αρχικά του παιδιού, που όπως μάθαμε αργότερα ήταν ο γιος της συγγραφέως Παυλίνας Νάσιουτζικ.

Από τότε έγιναν πολλές συγκρούσεις για την υπόθεση. Στους δρόμους της Αθήνας, στις δικαστικές αίθουσες, στη Βουλή. Άλλαξαν τέσσερις κυβερνήσεις, ακολούθησαν τα γεγονότα στο Βελβεντό, όπου συνελήφθη ο εξαφανισμένος Ρωμανός... Και πάλι χτυπήθηκε από αστυνομικούς αλλά όπως έχει πει σε κείμενά του, δεν παραπονέθηκε, δεν κατήγγειλε ποτέ το σύστημα. Το πολέμησε όμως. Αμετανόητος, σκληρός, αποδύθηκε σε μια μάχη χαμένη από την αρχή, αλλά ωραία μάχη όπως όλες οι χαμένες. Και τώρα το σύστημα τον πολεμάει επίσης με τρόπο αδυσώπητο. Χωρίς έλεος!

Η αλήθεια είναι ότι ο Νίκος Ρωμανός έχει καταδικαστεί για ληστεία και απαγωγή. Ο οδοντίατρος όμως που είχε απαχθεί έχει καταθέσει στο δικαστήριο ότι ο 18χρονος, τότε, τον προστάτευε με το σώμα του για να μην τον πάρει κάποια αδέσποτη. Ένα αποτύπωμα σε γιάφκα των Πυρήνων τον ενέπλεξε και σε άλλη υπόθεση με αποτέλεσμα να είναι υπόδικος και σε βάρος του να εκκρεμούν άλλα τρία εντάλματα προσωρινής κράτησης... Εγινε κρατούμενος αλλά έδωσε εξετάσεις, παντρεύτηκε στη φυλακή. Έμοιαζε να ανοίγει ένα παράθυρο στη ζωή.

Όμως αυτή την ώρα, επειδή ακούμε ωραίους λόγους για νομικά αμφιθέατρα, δεν είναι καιρός να αναλύουμε τον Ποινικό κώδικα και τη Δικονομία. Η επίσκεψη του πατέρα στον Πρωθυπουργό έδειξε ότι όλοι θέλουν να σωθεί αυτό το παιδί. Με τον νόμο για βραχιολάκια, με την αναίρεση στον Άρειο Πάγο, που μελετάει η αντεισαγγελέας Θεοδώρου, με μια μεγαλόψυχη απόφαση του συμβουλίου φυλακών έστω εκ των υστέρων. Με κάτι τέλος πάντων... Οι εκπρόσωποι των αρχών επαναλαμβάνουν τη φράση «πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος»... Εμείς λέμε ο νόμος χωράει πολλές ερμηνείες και εφαρμογές. Όσοι φοβούνται ότι θα το σκάσει πώς μπορούν να μην καταλαβαίνουν ότι όσα έγιναν ως τώρα είναι απαγορευτικά για την αξιοπρέπεια αυτού του παιδιού να την κοπανήσει! Γιατί; Το είπε ο συνήγορός του ο Φραγκίσκος Ραγκούσης:  «Γιατί ποτέ δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να βάλει σε κίνδυνο δικαιώματα άλλων συγκρατούμενών του». Τον πιστεύω...

Υ.Γ. Οι πολιτικές εξελίξεις δεν πρέπει να οδηγήσουν τους αρμόδιους να ξεχάσουν την υπόθεση. Μαθαίνω ότι υπάρχει ελπίδα ο Ν. Ρωμανός να σταματήσει την απεργία εφόσον συμπεριληφθεί στην τροπολογία που έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλήγια για τις εκπαιδευτικές άδειες και ρύθμιση για τα βραχιολάκια.