Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΧΑΡΤΑ

H υποψήφια Δήμαρχος Ειρήνη Κατσινοπούλου
μαζί με το Στέργιο Αγγελίδη
Του Στέργιου Αγγελίδη

Πρόσφατα παρουσιάστηκε η Αυτοδιοικητική Χάρτα που συνυπογράφεται από τους  14 επικεφαλής των δημοτικών κινήσεων της Βόρειας Αθήνας  που υποστηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν προηγήθηκε δημόσιος διάλογος για την σύνταξη της
χάρτας, καταθέτω εκ των υστέρων γραπτά τις απόψεις μου για τα δέκα άρθρα της ΑΧ για λόγους προβληματισμού των μελών και των φίλων του Δικτύου.

Άρθρο 2. «Ανάδειξη της Δημόσιας Ετήσιας Απολογιστικής συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου ως σημαντική διαδικασία άσκησης Δημοτικής πολιτικής».
Εκτός από την Δημόσια Ετήσια Απολογιστική συνεδρίαση του ΔΣ, που μπορεί να προετοιμαστεί από διαδοχικές ανοιχτές στους Δημότες συνεδριάσεις της Επιτροπής Διαβούλευσης, χρειάζεται απαραιτήτως η προΰπαρξη ενός αναλυτικού προγράμματος δράσης της Διοίκησης του Δήμου (όπως ο μέχρι σήμερα προγραμματισμός έργων και ο οικονομικός προϋπολογισμός της συνολικής δραστηριότητας του Δήμου, και πέραν αυτών άλλων δράσεων). Τότε, με βάση το ετήσιο και το τετραετές πρόγραμμα, θα είναι δυνατή και αποτελεσματική η Δημόσια Ετήσια Απολογιστική συνεδρίαση του ΔΣ ως σημαντική διαδικασία άσκησης Δημοτικής πολιτικής με τη συμμετοχή των Δημοτών.
Άρθρο 6. «Επέκταση των κατάλληλων υποδομών όπου δεν υπάρχουν». Είναι φανερή η πέραν του Καλλικράτη εξάρτηση από την κρατική επιχορήγηση. Ξεχνιέται το γεγονός οι πόροι του Κράτους προέρχονται από την φορολογία των Πολιτών.(Τα δάνεια πρέπει να εξορκίζονται).
Η επιχειρηματικότητα γίνεται δεκτή και υποστηρίζεται μόνον όταν είναι γυναικεία ή μικρομεσαία. Αλλιώς είναι κερδοσκοπία ή τοκογλυφία.
Άρθρο 8. «Άμεση και πλήρη κάλυψη όλων των λειτουργικών αναγκών των σχολείων». Κανείς δεν μπορεί να αντιλέξει. Με πόρους του Κράτους; Ή με πόρους του Δήμου; Πηγή και των δύο ο φορολογούμενος Πολίτης ή Δημότης. Η απάντηση; Δίκαιη προοδευτική φορολογία.
Άρθρο 10α. «Την αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης και την λαϊκή συμμετοχή». Η Αυτοτέλεια νοείται πρώτα απ’ όλα ως οικονομική αυτοτέλεια. Η οποία, εφ’ όσον δεν υπάρχει, δεν πρέπει και να εκφωνείται.
10β.Νάτο,πρόκυψε αμέσως ! «Σημαντική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις κοινωνικές ανάγκες και τα τοπικά έργα υποδομής». Πώς λοιπόν αντιλαμβανόμαστε την (οικονομική) αυτοτέλεια;
10γ. «Προσδιορισμός δημοτικών τελών ώστε να κλιμακώνονται με κοινωνικά κριτήρια,επιβαρύνοντας κυρίως αυτούς που εκμεταλλεύονται και αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τις πόλεις μας». «Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας». Μιλήσαμε γι’ αυτά στο άρθρο 6.
Προτού απαιτηθούν εξωφρενικά τέλη και φόροι από υπερτοπικούς εμπορικούς παράγοντες,διαβάστε από τον Γ’ τόμο του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ (του Καρλ Μαρξ) το 17ο κεφάλαιο,που έχει τίτλο: ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ και το 18ο κεφάλαιο,που έχει τίτλο:Η ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.ΟΙ ΤΙΜΕΣ

Δίνω αυτή τη φιλική συμβουλή,διότι παρατηρώ ότι το μικρομεσαίο κεφάλαιο γίνεται ανεκτό (τουλάχιστον) από τους ριζοσπάστες της αριστεράς,ενώ το μεγαλύτερο έως πολύ μεγάλο απορρίπτεται.Θέλω να δείτε λοιπόν ιδίοις όμμασι ότι ο ίδιος ο Μαρξ αντιμετώπιζε τον καπιταλισμό και τις αντιθέσεις του στην ενότητά τους (και στη διαφορά τους βέβαια).  

1 σχόλιο:

  1. Η Αυτοδιοικητική Χάρτα βρίσκεται ακέρια σε ανάρτηση παρακάτω μ' αυτόν τον τίτλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή